Το γονίδιο της αγάπης για την μελισσοκομία μπήκε στην οικογένεια το 1950 όταν ο προπάππους, Λάμπρος Χαλιμούρδας βρίσκει και τοποθετεί σε κουβέλια (κυψέλες) 3 εγχώρια μελίσσια. Το πάθος του για την κοινωνία των μελισσών που γνώρισε, τον έκανε να αυξήσει τα μελισσοσμήνη του και να μεταφέρει αυτή τη φλόγα στον υιό του, Γεώργιο Χαλιμούρδα. Αυτός με την σειρά του αποκτά περισσότερες γνώσεις και μεγαλώνει τον αριθμό των μελισσοσμήνων του. Το γονίδιο, όμως,  έμελλε να περάσει και στο Λάμπρο Χαλιμούρδα το νεότερο, ο οποίος δεν άφησε να χαθεί αυτή η παράδοση και ασχολήθηκε και αυτός με την μελισσοκομία. Μαζί με τη γυναίκα του, τη Χρυσούλα Τσιακανίκα, που προέρχεται και αυτή απο οικογένεια με εμπειρία στη μελισσοκομία, παράλληλα με την αύξηση του αριθμού των μελισσών κάνουν ένα βήμα παραπάνω και εκσυγχρονίζουν τον τρόπο επεξεργασίας και τυποποίησης του μέλιου μέσω της σύστασης  του εργαστηρίου το 2006